Onlangs ontving het Laboratoire Français de Gemmologie (LFG) een pakket van bijna 100 parels, ingediend als natuurlijke parels van Pinctada maculata. De eigenaar (Bruno Arrighi, Croissy Pacific) geeft aan dat hij het pakket het afgelopen jaar persoonlijk heeft opgehaald in Frans-Polynesië (figuur 1).

Pinctada maculata is een tweekleppig weekdier (figuur 2) gevonden in de Stille Oceaan, met name in de buurt van Frans-Polynesië en de Cook Eilanden, dat zeldzame "poe pipi" (beter bekend als "pipi") parels kan produceren. Er waren in de jaren vijftig verschillende mislukte pogingen om gekweekte pipi-specimens te produceren. Tegenwoordig worden al dergelijke parels als natuurlijk beschouwd.

Er worden verschillende technieken gebruikt om de parels te vinden. Bij één methode plukken duikers de grootste schelpen van Pinctada maculata en laten ze de schelpen op het strand liggen in emmers vol zout water om te bederven. Drie dagen later worden de schelpen geselecteerd en worden alleen de kleppen met blaren bewaard. Diep in de emmer vind je af en toe een paar natuurlijke parels. Kakaro (in de Paumotuaanse taal) wordt beschouwd als de oudste techniek voor het verkrijgen van pipi-parels. Tijdens de duik worden de grootste schelpen direct onder water geopend om parels te lokaliseren.

De meeste pipi-parels variëren van oranje tot crème, grijs en wit, maar de typische en meest gewilde kleur is een diep gouden kleur. De grootte van de parels varieert over het algemeen van 1 tot 4 mm. De parel op de voorgrond van figuur 1 heeft een van de best mogelijke gouden kleuren. Het is een uitzonderlijk groot exemplaar met een diameter van 9,6 mm, waarvan de bijdragers denken dat het de grootste maat is die is gedocumenteerd voor een pipi-parel.

Microradiografie onthult interne structuren die typisch zijn voor natuurlijke parels: ui-achtige stapeling van aragonietlagen mogelijk met een calcitische kern. Hoewel Raman-verstrooiing, UV-zichtbare reflectie of UV-luminescentiespectrometrie in sommige gevallen hebben geholpen bij het identificeren van de weekdiersoort, zijn voorlopige resultaten met Pinctada maculata nog steeds niet overtuigend. Daarom is het niet mogelijk om met zekerheid het exacte weekdier te identificeren waar deze parels vandaan kwamen.

Bron: GIA.edu

Warm water... heldere luchten... dramatisch landschap - het klinkt als een droomstrandvakantie, vind je niet? Het is ook een nauwkeurige beschrijving van waar je deze parel-geboortestenen vaak zult vinden. Pareldragende weekdieren gedijen niet in vervuild water, dus parelkwekerijen bevinden zich meestal ver van de bewoonde wereld, en vaak in adembenemende omgevingen.

In zoutwater gekweekte parels worden in veel gebieden over de hele wereld gekweekt . Akoya gekweekte parelkwekerijen zijn voornamelijk te vinden in Japan en China, vooral langs de zuidelijke kusten van de provincies Guangdong en Guangxi. In de Zuidzee gekweekte parels worden gekweekt van de noordkust van Australië via Indonesië tot de zuidkust van Zuidoost-Azië, met ook grote operaties in de Filippijnen. De Gambier-eilanden en de Tuamotu-archipel, beide onderdeel van Frans-Polynesië, zijn twee locaties waar de rijke zwarte Tahitiaanse parels worden gekweekt. China is de dominante bron van gekweekte zoetwaterparels.

Bron:  GIA.EDU